De Australische band King Gizzard & The Lizard Wizard is waarschijnlijk de hardst werkende rock band van het moment. King Gizzard heeft sinds zijn ontstaan in 2010 twee EP’s en vijftien albums uitgebracht waarbij de albums mekaar steeds sneller zijn gaan opvolgen. In 2017 werden maar liefst vijf albums uitgebracht in verschillende genres. In 2018 wordt plaatgewijs een sabbatjaar ingelast maar in 2019 zijn er al terug twee nieuwe albums aan hun catalogus toegevoegd: in april het blues geïnspireerde ‘Fishing For Fishes’ en in augustus ‘Infest the Rats’ Nest’. Met dit laatste werkstuk heeft het zevenkoppig collectief naast surf, garage, metal, folk, psychedelische pop, spacerock, jazz, prog en blues nu ook trashmetal toegevoegd vol beukende ritmes, massieve gitaarriffs en fantastische lyrische uitspattingen: snel, luid, rauw en heftig met sporen van Metallica, Black Sabbath, Slayer en Motorhead. Eens te meer zijn King Gizzard & The Lizard Wizard er in geslaagd om niet alleen een genre zich geheel eigen te maken maar het tevens helemaal naar de hand te zetten binnen hun eigen universum en muzikaal vermogen.

KL & TLW hebben inmiddels een zodanig uitgebreide catalogus dat ze ermee een live reputatie hebben opgebouwd van onvoorspelbare shows met steeds een andere setlist. Wat dat vanavond zou worden konden we direct aan den lijve ondervinden met twee songs op rij uit het nieuwe album: “Venusian 2” en “Superbug” vol splijtende gitaarriffs als afgevuurd uit een mitraillette en beenhard gebonk met twee drumstellen. Frontman/gitarist Stu Mackenzie is nog niet helemaal op toerental, zijn stem heeft duidelijk nog wat te lijden van het drukke toerschema maar de dynamiek en energie zijn er al meteen. Het publiek is nog wat afwachtend tot de frontman zich smijt en dat gebeurt vanaf het derde nummer “The Lord of Lightning” waarop de moshpit zich prompt vormt en in alle hevigheid uitweidt terwijl het crowdsurfen een aanvang neemt.

Stu Mackenzie zingt zich de strot uit zijn lijf en staat op een lijn met de gitaristen Joey Walker en Cook Craig samen met keyboardspeler Ambrose Kenny-Smith met achterin bassist Lucas Skinner en de drummers Michael Cavanagh en Eric Moore. Het metalfeestje krijgt een verlengstuk met “Alter Me I” en “Altered Beast IV” samen drie kopstoten op rij uit ‘Murder of the Universe’ (2017) gevolgd door het al even straffe “People-Vultures” uit ‘Nonagon Infinity’ (2016), hun meesterwerk. Stu en zijn discipelen zijn een goed op elkaar ingespeeld muzikaal monster met vele gezichten dat iedereen meezuigt met een nietsontziende kracht en in zijn greep houdt met opwindende, ronkende gitaarriffs en tempowisselingen. Stu huilt, gromt en snoeft zich een weg doorheen de dikke sonische laag.

Toch is het goed als na veertig minuten metal uitspatting uit een ander muzikaal vaatje wordt getapt en er wat gas wordt teruggenomen. “This Thing” met gitarist Joey Walker als zanger is het enige nummer vanavond uit het nieuwe ‘blues’ album ‘Fishing for Fishies’, een dreunende boogie overgoten met een dikke psychedelische saus.

Voor de overige nummers gaan Stu en de zijnen graag terug in de tijd. Eerst met “Sense” (Paper Mâché Dream Balloon, 2015) dat in een laidback groove zit met Stu aan de piano waarna een lange jam een aanvang neemt voor het groovy jazz ritmische “The River” vol trippy visuals, tempowissels , complexe gitaar solo’s en samenspel tussen Stu en Joey in een lange groovende jam a la Grateful Dead met aan het eind aangescherpt door derde gitarist Cook Craig.

Voor “Billabong Valley” komt toetsenist Ambrose Kenny-Smith vooraan postvatten als zanger/ gitarist met Stu a/d piano voor een stevige rocksong gekruid met een pittig psychedelisch gitaartje. De spankracht en de moshpit herleven in alle hevigheid als de zware openingsriff van “Doom City” weerklinkt voor een strakke snedige rocksong met gespierde metal riffs en hallucinante zang waarna een jachtig “Open Water” met een splijtende gitaarriff en een dubbele drumsolo de gemoederen ophitst. Voorwaar drie songs op rij uit het superbe ‘Flying Microtonal Banana’ (2017). En het gaat crescendo met “Perihelion” het derde nieuwe trashmetal nummer dat teruggaat naar de hoogdagen van Black Sabbath en Motorhead dat nu wel een voltreffer is met een geweldig krijsende Stu. Er resten nog twintig minuten vóór de curfew van half elf. Die zijn voor “Am I In Heaven?” een medley/jam met om de haverklap een explosieve gitaarriff van een ander Lizzard nummer voor wat een lange bezwerende trip wordt met drie gitaristen in de aanslag en een formidabel zingende Stu.

King Lizzard legt de lat behoorlijk hoog om avond na avond met een andere setlist/show uit te pakken. Dat het niet altijd boenk er op is nemen we er graag bij. De band mist aanvankelijk enige frisheid en de al te lange jams halen de spankracht uit het concert. De extatische show, het enthousiasme, de energie en muzikale vanzelfsprekendheid blijven evenwel een dag later nog nazinderen.

Marc Buggenhoudt

Foto's © Yvo Zels

Setlist

1. Venusian 2 (Infest the Rats’ Nest, 2019)
2. Superbug (Infest the Rats’ Nest, 2019)
3. The Lord of Lightning (Murder of the Universe, 2017)
4. Alter Me I (Murder of the Universe, 2017)
5. Altered Beast IV (Murder of the Universe, 2017)
6. People-Vultures (Nonagon Infinity, 2016)
7. This Thing (Fishing for Fishies, 2019)
8. Sense (Paper Mâché Dream Balloon, 2015)
9. The River (Quarters!, 2015)
10. Billabong Valley (Flying Microtonal Banana, 2017)
11. Doom City (Flying Microtonal Banana, 2017)
12. Open Water (Flying Microtonal Banana, 2017)
13. Perihelion (Infest the Rats’ Nest, 2019)
14. Am I In Heaven? (I'm in Your Mind Fuzz, 2014)